Skocz do listy ostatnich wpisów. ADAMA ANTONIEGO SIKORSKIEGO, MARIANINA. Piątek, 12 lutego 2016. 60-ta rocznica mego chrztu św.

Holly goli w szponach gwoździ - reaktywacja. Czwartek, 09 marca 2006. A ten rosół to już można podawać? 8211; wrzasnęła mi Biśka nad głową, głosem rozwydrzonej pomocy kuchennej, bo ja choć z reportażu wróciłam, sto telefonów wykonałam, odpowiedziałam na służbowe e-maile, to jeszcze ten rosół. Rosół wyszedł boski, ale myślicie, że ktoś to, oprócz mnie doceni? A wczoraj moje dziecię cudne pod tytułem Kacpi, przyszło ze szkoły z kwiatkiem dla mnie. Sobota, 04 marca 2006.

O absurdach pracy, decyzjach szefa i pomylkach sekretarki. Admin - a gdzie zycie? Informatyka i Telefonia Blox. Poniedziałek, 20 marca 2006. Ciao cara, unirsi a qu. 8211; lekka panika, wysłałam mu nie w tej wersji językowej co trzeba, sprawdzam, jest Ok.

No właśnie, w zasadzie to nawet bardzo nieśmiało. Wieki mnie już tu nie było, obawiałem się wręcz, że nie pamiętam hasła, a jak sobie przypomniałem to znowu ogarnął mnie lęk, że mi konto zlikwidowali. Ale nie, wszystko po staremu, tylko nieco przykurzone, zapomniane - rąbnięte rydwanem czasu, jakby skwitowała moja znajoma. Nieśmiało patrzę i nieśmiało zastanawiam się czy aby znowu nie nalatuje mnie na grafomanię. Czwartek, 25 stycznia 2007.

Piątek, 20 maja 2011. Czwartek, 29 grudnia 2005. I oto dotarliśmy do końca. Wiem, że nie dokończyłem wielu spraw, nie wypowiedziałem wielu potrzebnych słów. Wiem, że napisałem wiele niepotrzebnych - tak to już przecież jest. Tak, to jest dramat. Malutki i niepoważny, ale jednak prawdziwy. Bardzo przywiązałem się do Was - cudowni Czytelnicy! Staliście się częścią mego losu, częścią mnie.

Piątek, 24 lutego 2006. Niedziela, 27 listopada 2005. nawet jego nazwa nic już nie znaczy, także się wypaliła. to nic złego rzecz jasna, ten blog, to rozdział w życiu, jak zwykło się mówić, który się skończył. a następny, w którym teraz trwam, piszę go, chcę by trwał już do końca. Wtorek, 01 listopada 2005.

Wtorek, 18 października 2005. Czasami, naprawdę się łapię na rozmyślaniu nad tym co mogło być. Środa, 31 sierpnia 2005. Dalej trwał nie poddany ale i nie pewny nasz bohater. kolejne dni mijały a kontaktu żadnego z okrutną nie miał, wysłał krótką wiadomość tekstową a nic to odpowiedzi nie uzyskał. zadzwonił zatem w końcu by na spotkanie jakies się umówić. Telefon pierwszy skończył się brzydko stwierdzeniem że nie mamy o czym rozmawiać, co jeszcze bardziej zdene.