Nie zamierzam urządzać żadnych podsumowań, nie zamierzam też nic planować. Nie lubię podsumowywać, czasu, który minął. Wiem jedynie, że to był dobry rok. Było dobrze, zdarzało się, że było gorzej. Jak to w życiu bywa, Ważne, że z każdych opresji człowiek wychodzi cało i do tego silniejszy.

Środa, 8 lipca 2015. I pewnie dalej bym nie myślała, gdyby nie nasz spontaniczny powrót na Pomorze. Jestem już dużą dziewczynką i wiem, że nie umiem jeszcze jeździć. Ba, nie raz jeszcze przeklnę pod nosem, że bez sensu, ja dziękuję, Cień, daj spokój, ja nie potrafię. Ale już dziś mogę Ci powiedzieć, że dałaś mi gwiazdkę z nieba. Za co Ci po prostu z całego serca dziękuję.

Dochodzę więc do wniosku, że lepiej czasem pomilczeć. Gdyby nie przyjaciółki, kobieta mogła by sobie zasznurować usta całkowicie. Przyjaciółka bowiem wie, że kobieta musi się wygadać, żeby jej nie leżało na wątrobie. I oczekuje wysłuchania i odrobiny współczucia, gdy coś nie pasuje - niczego więcej.

Moje życie - moje małe światy . Moje myśli , jak listy,zebrane w pakieciki i zawiązane wstążką. Może to moja wina a może niczyja, w każdym razie muszę, coś zrobić, bo oszaleje, nie chcę już dłużej snuć się po domu, zadając sobie pytanie- Dlaczego? Bo i tak nie znajdę odpowiedzi. Jak przeżyć deszczowy pochmurny dzień, aby poczuć się szczęśliwą? Bo nie cierpiałam teg.