Z wielką przykrością, muszę zawiadomić że blog grasice. Od początka grudnia ukazało tu się ponad 25 felietonów, recenzji, zapowiedzi, analiz. Nie ma szans, żeby to się przyjęło.

Zostałby nim bez wątpienia Łukasz Naczas. Bohater tego, kultowego już wywiadu. I aktor w spotach takich, jak ten. Naczas jest również właścicielem strony naczas. Czego na niej nie ma! Oczywiście naczasowy avatar natychmiast stał się niewinnym narzędziem służącym do strojenia sobie niewybrednych żartó.

Przez ostatnie dwa lata moich codziennych podróży pociągiem, przyzwyczaiłam się do ludzi, którzy ze mną jeżdżą. Z niektórymi się witamy, zamieniamy kilka słów, z innymi wymieniamy uśmiech lub skinięcia głową. Niektórzy po prostu są i jeżdżą obok. Mina trochę obrażona, lub kąciki pełnych warg zbyt opadają. Obie mamy zwyczaj wsiadać tylnymi drzwiami. siadamy więc na tyle blisko, że szybko zauważyłam, że książki często się zmieniają, ale towarzyszy im ta sama zakładka - fotografia .

Wszystko ma jakiś koniec, nawet jeśli zakończenie ciągnie się w odcinkach. Przyszła tu ze znajomymi, mówi, że jest tu często, bo mieszka ulice dalej. Ten świat to tylko tło. Chwyta mnie za dłoń i szpcze do ucha.

Przypominam o tym, że biorę udział w zbiórce na serię ilustracji pt. Zachęcam do wsparcia tej inicjatywy choćby drobną złotówką, zwłaszcza, że dobrnęliśmy do progu od którego będę brać udział w tworzeniu ilustracji. Tak naprawdę zaczyna się wiele lat przed jego narodzinami. Nigdy nie był przygotowywany do objęcia władzy w państwie piastów.

Samotność czasem tak piecze i boli. Niby spędzasz przyjemnie czas, ale czegoś w tych obrazkach brakuje. Niby powinno być super, super extra, super super extra i jest, ale gdzie tam na dnie, wiesz, czujesz, że to nie to. A czymś co tyle fajnych momentów poniewiera po ziemi, jest przeszywająca samotność. Niedziela, 22 lutego 2015. A jeśli nie może być lepiej. Dla tak wielu ludzi, wszystko co dla mnie jest trudne, dla nich jest łatwe.

Nie kręć się tak - powiedziała Talita. - Można by pomyśleć, że kładę ci kompresy z witrioleju. Bo jest w tym coś elektrycznego - odparł Oliveira. Wszystko wydaje mi się fosforyzujące, jak na filmach Normana McLarena. Podnieś na chwilę głowę, twarda ta poduszka, zmienię ci ją. Lepiej zostaw w spokoju poduszkę, a zamiast tego zmień mi głowę - powiedział Oliveira. Chirurgia jest w powijakach, to nie ulega kwestii. Julio Cortázar, Gra w klasy.