I jakiś niezidentyfikowany lęk, tak jakby ten autobus jechał donikąd. Jakby go wcale nie było. I to poczucie nieokreślonej winy. Może to matka nieustannym powtarzaniem, że inni to mają wszystkie dzieci przy sobie, zainfekowała je tą myślą? Wróć, a znów cię pokonamy.

Piątek, 31 stycznia 2014. WAŻNA NOTKA NA KONIEC! Normalnie gorzej niż baba. - mruknęłam, gdy po raz kolejny pytałam Liama czy jest już gotowy. - nachylił się nade mną i dziabnął mnie palcem w policzek. Pamiętaj, że to nie ja nas w to wkopałem. - Wyszczerzyłam się w uśmiechu. I Maja się mną zaopiekują. Może spotkam się jeszcze z dawnymi koleżankami i kolegami.